این برنامه به منظور آشنایی بیشتر با فیزیک انرژی‌های بالا در قالب یک گفتوگوی زنده اینستاگرامی برگزار شد. در این برنامه به این مقاله اشاره شد:
The Usefulness of Useless Knowledge, Abraham Flexner
میهمانان
🎤 دکتر زهرا تبریزی 🇺🇸
دکتری فیزیک ذرات بنیادی: فیزیک نوترینو و انرژی‌های بالا، محقق پسادکتری در Virginia Tech
🎤 سینا صفرآبادی 🇨🇦
دانشجوی دکتری اخترفیزیک ذره‌ایی: شناسایی ماده تاریک، دانشگاه آلبرتا و DEAP-3600
🎤 بهراد تقوی 🇮🇷
دانشجوی دکتری فیزیک انرژی‌های بالا: پارادوکس اطلاعات سیاه‌چاله و AdS/CFT، پژوهشکده ذرات و شتابگرهای IPM
پرسش‌های اصلی که در این برنامه دنبال شد به شرح زیر است:
- اسم دقیق این گرایش چیست؟
- هدف و پرسش‌های معروف در این گرایش چیست؟ متخصصان به چه نوع از مسائل علاقه دارن؟
- به نظر شما چه تصویر رایج غلطی در ذهن عوام در مورد این گرایش وجود دارد؟
- چگونه با این رشته آشنا شدین؟
- چه‌طور متوجه شدید که این گرایش مناسب شماست؟
- محیط کار شما چه شکلی است؟ (آزمایشگاه، رصدخانه، پشت میز، کار با کامپیوتر و …)
- یک روز عادی در زندگی حرفه‌ای شما چگونه سپری می‌شود؟
- آیا از انتخابتان راضی هستید؟
- سختی‌های زندگی شما شامل چه چیزهایی می‌شود؟
- آیا به سایر علاقه‌مندان به این گرایش توصیه می‌کنید که به‌طور حرفه‌ای به این گرایش بپردازند؟
- مقدمات علمی و فنی لازم برای ورود به این گرایش
- درس‌های اصلی (ارائه شده و نشده در مقطع کارشناسی)
- مهارت‌های جانبی (توانایی محاسباتی و کار کردن با نرم‌افزارهای خاص)
- کدام دانشگاه و یا مراکز تحقیقاتی در ایران به این گرایش می‌پردازند؟
- بازار کار در ایران و خارج چگونه است؟
- امکان تحصیل در خارج از کشور و پذیرش گرفتن در این گرایش چگونه است؟
- گرایش شما بیشتر نظری، محاسباتی یا تجربی است؟!
- شما با فلسفه هم سلام و علیک دارید؟
- آیا دلیل توسعه سرن کشف ذره هیگز بوده؟ آیا باز هم باید به توسعه آن کمک کرد؟ نظر شما در مورد این ویدیو چیست؟ https://www.youtube.com/watch?v=WIMGAFL8DVk
- آینده کاری و وضعیت رفاهی خود را چگونه می‌بینید؟ در ایران/خارج
- رفتن از گرایش شما به سمت گرایش‌های دیگر سخت است؟
یادمه زمانی بچه‌هایی که می‌خواستند برند رشته‌ی هنر (دوم دبیرستان زمان ما، نظام یکمی قدیم!) معمولا از طرف خانواده نهی می‌شدند، چون که رشته ریاضی-فیزیک و علوم تجربی گزینه‌های نزدیک‌تری هستند برای «یه چیزی شدن» تا هنر. خونواده‌ها و مدارس کاملا مزدورانه سعی می‌کردند دانش‌آموز بیچاره رو متقاعد کنند که وارد رشته‌های ریاضی و تجربی بشه چون که آینده بهتری در انتظارش خواهد بود! توجیه اکثر خونواده‌ها هم این بود: «درسته که به موسیقی علاقه‌داری ولی برای اینکه بتونی کار گیر بیاری بهتره بری درس مهندسی بخونی (مثلا!) و اینکه تو می‌تونی در کنار ریاضی و فیزیک خوندن (توی مدرسه و بعد دانشگاه) ، موسیقی هم یاد بگیری ولی نمی‌تونی بری رشته‌ی هنر و بعد در کنارش ریاضی یا فیزیک یاد بگیری که!» مسئله این بود که انگار با رفتن به موسسه‌ای که موسیقی تدریس می‌کرد، یادگیری موسیقی امکان‌پذیر بود در حالی که خارج از محیط مدرسه و دانشگاه یادگیری ریاضی و فیزیک خیر. به نظر من این توجیه‌ها یکی از بدترین انتقام‌هایی بود که نظام آموزشی بیمار ما از علم گرفت. امیدوارم این طرز تفکر امروز از بین رفته باشه چون که 